Hoe komt het toch dat in het onderwijs nog zo weinig gebruik gemaakt wordt van games? Dat was de vraag die vandaag bij me op kwam toen ik via Twitter twee nieuwe pleidooien ‘How Games Support “21st Century Skills” en ‘How classroom games can help build reasoning skills’ las. Een aantal onderzoeken en vooronderstellingen verder kom ik tot de conclusie dat het onderwijs kansen laat liggen.
Terug in de tijd, 1994 om precies te zijn. In dat jaar verscheen het boek ‘Programmeren voor kinderen met SuperLogo’ van Addo Stuur. Meteen geprikkeld door de mogelijkheden van dit pakket installeerde ik de software op de computer in groep 7 en vroeg een aantal leerlingen met het boek aan de slag te gaan. De kinderen waren meteen gegrepen en ontwikkelden samen spelletjes, animaties en screensavers. Het leren spatte er af: onderzoeken, proberen, evalueren en samenwerken in een kindvriendelijke programmeeromgeving. Een halfjaar later hebben we het boek opnieuw besteld, het eerste exemplaar viel uit elkaar door intensive gebruik.
Ook in de andere groepen van school bekeken we de mogelijkheden. Titels als ‘Putt-Putt redt de Zoo’ en ‘Freddi Fishen de verdwenen Zeewierzaadjes’ bleken prima inzetbaar in de onderbouw. In de midden en bovenbouw werd gebruik gemaakt van RedCat om het rekenen en topografie te oefenen. Een aantal jaren later verschenen de games RollerCoaster Tycoon en Zoo Tycoon. Beide games zijn nog steeds verkrijgbaar. In RoolerCoaster Tycoon bouwen kinderen een pretpark. Ze zijn verantwoordelijk voor het kiezen van een goede locatie, aantrekkelijke attracties, goede entreeprijzen en de juiste voorzieningen in het park zelf. Als het pretpark voorziet in de juiste behoeftes van de bezoekers dan floreert het, is dat niet het geval dan lopen bezoekersaantal en dagopbrengsten terug. Zoo Tycoon is gebaseerd op dezelfde elementen maar heeft betrekking op een dierentuin.
Een relatie met 21st century skills is goed te leggen. Zo wordt bijvoorbeeld een groot beroep gedaan op het probleemoplossend en creatief denken bij het inrichten en draaiend houden van de parken. Daarnaast wordt kennis geconstrueerd door analyse, synthese, evaluatie en interpretatie van de gegevens die de spelers krijgen over de mate van succes van de parken. Als kinderen in tweetallen met deze games aan de slag gaan, dan moeten ze met elkaar overleggen, luisteren naar ideeën van elkaar en gezamenlijk besluiten nemen over te volgen stappen.
In de afgelopen jaren hebben games zich steeds verder doorontwikkeld. World of Warcraft is een voorbeeld van een game met wereldwijd vele spelers. De vaardigheden die worden ontwikkeld bieden zelfs kans op een baan, ‘You Play World of Warcraft? You’re Hired!’ Een recent mooi voorbeeld in Nederland is het project ‘The Power of KINECT in Special Needs Education’
Kansen te over dus. Toch kom ik in de scholen die ik bezoek en/of begeleid nog maar weinig games tegen. Ben dus erg benieuwd naar welke scholen gebruik maken van games in het onderwijs. Heb je zo’n voorbeeld? Of heb je een mening over games in het onderwijs? Voel je vrij onderstaand een reactie achter te laten.
If books came after games….